6 Şubat Kahramanmaraş depreminin üzerinden bir yıl geçti. Depremzede bireylerin yaşadığı deneyimlerse depremin etkilerini gözler önüne seriyor.
HABER / GÜLSÜN ARSLAN
Türkiye, geçen yıl şubat ayında Kahramanmaraş merkezli 11 ili etkileyen 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki depremlerin acısıyla sarsıldı. 14 milyon vatandaş doğrudan etkilenirken 53 bin 537 kişi hayatını kaybetti. Deprem nedeniyle Türkiye, uluslararası yardımı da içeren 4. seviye alarm verdi ve ülke genelinde 7 gün süreyle milli yas ilan edildi.
Kahramanmaraş'ta yaşayan okul öncesi öğretmeni Bahar Adaman ise depremin tanığıydı. Depremin olduğu sırada, ilk sağlandığında evde ailesiyle beraber büyük bir korku ve endişe yaşayan Adaman, deprem anında yaşadıklarını Haberin Analizi'ne şöyle anlattı:
"İlk bina sallandığında, anlık bir panikle yerimizden kıpırdamadık. Ancak biraz zaman geçince hemen dışarıya çıkmaya karar verdik. O an, insanlar panik ve korkuyla koşuşturuyordu. Binadan çıkar çıkmaz, evimizin hemen yanındaki boş alana sığındık. Deprem devam ediyordu ve güvenli bir yer bulana kadar bekledik, gün ağarana kadar. Daha sonra toplanma alanına geçtik ve bir süre orada kaldık. Sonrasında, tanıdıklarımızın güvenli evlerine gitmek için hareket ettik.
"KIBRIS'TA ÇALIŞMAYA KARAR VERDİM"
Depremden sonra ailesiyle birlikte Kıbrıs'a giden ve akrabalarının evinde kalan depremzedeler, bu süre zarfında güvenli bir yer arayışındaydı. Adaman ve ailesi yaşadıkları travmanın etkilerini atlatmaya çalıştılar. Kıbrıs'ta çalışmaya karar vererek yeni bir başlangıç yaptığını belirten Adaman, "Depremden birkaç gün sonra yavaş yavaş toparlanmaya çalıştık. Daha sonra kendimize güvenli bir yer aramaya başladık. Deprem bölgesinde yaklaşık 10 gün kaldıktan sonra ailemle birlikte Kıbrıs'a geldik ve akrabalarımızın evinde konakladık. Bu süre zarfında toparlanmak için biraz zaman geçti ve ailem bir süre sonra dönmeye karar verdi. Ben ise burada çalışmaya karar verdim" dedi.
Bu süreçte gelen yardımlar depremzedelere destek oldu. Ancak, bazı kişilerin yardımları kötüye kullanması ve çöpe atmaları, yardımın etkin bir şekilde dağıtılmasını engellediğini söylüyor. Adaman yaşananları anlatırken sözlerine şöyle devam etti:
"Deprem sonrasında, güvenlik açısından ağır hasarlı binaların yıkımı hızla gerçekleştirilmeye başlandı. Yıkılan binaların enkazı kaldırıldı, ancak bu süreç oldukça uzun bir zaman diliminde tamamlandı. Bu süreçte gelen yardımlar oldukça fazlaydı. Erzak ve giyim gibi yardımlar herkese yetecek kadar sağlandı, ancak ne yazık ki bazı insanlar bu yardımları kötüye kullandı. Erzak ve giyim yardımlarını yol kenarına veya çöpe attılar."
"İnsanların bakış açıları değişti; her an deprem olacakmış gibi bir korku oluştu. Aynı zamanda, sürekli artçı depremler olduğu için depreme alışkanlık da kazanıldı" diyerek sözlerini tamamlayan Adaman'ın anlatımı, normalleşme sürecinde deprem sonrası yaşanan psikolojik etkilerin bir yansıması olarak görülüyor.
6 Şubat Depremi, yaşanan acı ve kayıpların yanı sıra, toplumda depremzedelerin tanıklıkları, yaşananları ve sonrasında yaşananları ortaya koyuyor.